نگاهی به رمان اگر شبی از شب های زمستان مسافری

کتاب شبی از شب های زمستان مسافری نوشته ی ایتالو کالوینو است که برنده ی جایزه ی فل رینلی شد. 
این کتاب رمانی است که در واقع ده داستان نیمه کاره است.
رولان بارت ان را یک رمان پست مدرن می داند که درون مایه ی کلاسیک هم البته در ان دیده می شود.
مثلا همان شیوه ی "داستان در داستان" که در داستان های "هزار و یک شب" وجود دارد و در چند جای کتاب هم به داستان های هزار و یک شب اشاره می کند.
ویژگی اصلی این کتاب تاکید بیشتر بر خواندن است و به نظر می رسد که در این اثر کالوینو خواندن را به نوشتن ترجیح داده است.
او در یک مصاحبه گفته است: «این کتابی است که در حقیقت از اشتیاق خواندن زاده شده است و من با اندیشیدن به کتاب هایی که دلم می خواست بخوانم شروع به نوشتن کردم و به خودم گفتم بهترین شیوه ی داشتن چنین کتاب هایی این است که خود ادم ان را بنویسد. نه یکی بلکه ده تا وهمه به دنبال هم در یک کتاب. »
از همان فصل اول و خط اول نوشته به ادم می فهماند که با یک اثر عادی رو به رو نیست.
« تو داری شروع به خواندن داستان جدید ایتالو کالوینو اگر شبی از شب های زمستان مسافری می کنی. ارام بگیر، حواست را جمع کن، تمام افکار دیگر را از سرت دور کن. بگذار دنیایی که تو را احاطه کرده در پس ابر پنهان شود.»
داستان اول با تصویر هایی بسیار قوی شروع می شود که به نظر من انقدر عینی هستند که انگار در حال دیدین تصاویر و صحنه ها از یک دوربین هستی.
پس از ده صفحه اقای خواننده متوجه می شود که داستان نیمه کاره رها شده است و بعد از چند صفحه داستانی دیگر از یک نویسنده ی دیگر شروع شده و همین طور داستان های متفاوتی که روایت می شوند و همراه شدن اقا و خانم خواننده در طول داستان ها...